Oksidentalizme mi yenik düşüyorum bunları kurdukça bilemiyorum ama düşündükçe zihnimde 'İncil Kuşağı'nın bu en muhafazakar eyaletine dair tuhaf imgeler hayat buluyor: Uçsuz bucaksız tarla, meralar; kir ve tere bulanmış madenleri ısıtan köstebek emekçiler ve Guthrie'nin gitarının suladığı o işçilerin yürekleri. 'Saf Amerika'yı arıyoruz yüz yıldır; ilişkilenebileceğimiz, duygudaşlık hissini tecrübe edebileceğimiz bir Amerika. Çağımızın en korkunç savaş ahtapotunu bina eden emekçi sınıfların Amerikası. Romantizme bulanmış bir çaba kuşkusuz. Fakat yersiz mi? Bilemiyorum.. 1930'lu Roosevelt yıllarında Amerikan Bolşevikleri -tarihin şu en kadersiz kulları- de benzer bir çaba içindeydi. İşte biz, bu ağır mirasın taşıyıcısıyız.

Otoyolun piçleri -ya da Oklahoma'nın bombaları. Yalnız adam punk'ının akan; aktıkça ağlayan gitarı, Springsteen'in Heartland Rock'ı: Amerika'nın göbek deliğinin müziği bu. John Moreland'ı Egerton sayesinde tanıdım bu yaz. Yüz seksen kiloluk bedene sığamayan bir ses. Ben de eşlik ediyorum; günbatımına yolalan arabada bir başımayım. Zaten bu sesleri başkası ile beraber dinleyemezsin -yalnızın şarkıları bunlar. Fakat biliyorum ki, şu sonbahar, yalnızken nasıl da kahredici olabiliyor.

0 Responses to 'John Moreland & The Black Gold Band - Things I Can't Control (2010)'

free counters

Takip Edenler

Hakkında