Şöyle bir uğrayıp geçenler ve ete kemiğe bürünememiş ihtimallerin soluk anıları şerefine dinliyorum Stays the Same'i bu günlerde: "Ruhuna el Fatiha!". Hortlakları uzak tutmak her zaman mümkün olmuyor işte.
Dan Yemin ve ekürisi mükemmel bir iş kotardı bu sene; 2009'un en güzel bir kaç EP'sindendi bu. No gimmicks; bu adamların derin düzlüğüne bayılıyorum: Bliss'i dinleyin -albümün son şarkısı oluyor; son zamanlarda bu kadar güzel bir "post-" itkili punk şarkısı dinlemedim desem? Rüzgar gibi geçiyor, Yemin'in kırçıl vokalleri yürek dağlıyor. Bildiğimiz türden, Paint It Black karanlığında bir kısaçalar.
2009'da bir de bunlar vardı işte. Pop punk vokaller ve güzel davulların üstünden stüdyoda baya optimum bir biçimde geçmişler. Prodüksiyonu başarılı bir albüm olmuş. Düşer kalkar bir iş; ayrılıkla başlangıçların arasında bir yerde ruh hali -o temiz çıkışı ararken.
Koca çınar Deep Elm de dijital albüm işlerine bulaştıysa, sektörde taşlar bayağı bir yerinden oynamış demektir. Bu hiç de fena olmayan iş sadece dijital formatta 'piyasa'ya sunuldu. Buna ilaveten bir soru: bizim label, emo kafalarından yavaş yavaş uzaklaşıyor mu? Goonies -ki nefis bir Set Your Goals şarkısıdır aynı zamanda; dümdüz post-rock yapıyor. Tekdüzeliğe yaklaştığı yerler bol; nihayetinde ömrü bir kaç hafta olan bir albüm. Fakat Deep Elm'in, her ne kadar başka bir 'şey'e dönüşme sürecinin içinde olduğundan emin olsak da, kalite standardlarının yüksekliğini koruduğu muhakkak. 'In a Forest...' da standardı tutturmuş. Türün muzdarip olduğu sıkıcılık hastalığına fazla tutulmamış görünüyor. Şu ara sınavlarla boğuşan üniversiteli arkadaşlara yarenlik etsin deyü paylaşıyorum.
