'90ların ortasının yeraltı ve sakat emo dünyasından kayıp, asla CD'ye basılmamış bir kayıt. Embassy'nin ağlak, düşmeye meyilli gitarları ve Jeff'in gırtlak yakan sesi dönemin güzel bir özeti aslında.
İçinde bulunduğumuz senenin güzel albümlerinden Feel.Love.Thinking.Of'u çıkaran Faunts'ın ilk işi. Böyle cennetin kapısına yapılan yolculuk kıvamında hisler veren albümlerden esasen çok var. Mesele böyle albümleri değerlendirmeye geldiğinde referans aralığım kayboluyor; albümü güzel yahut kötü yapanın ne olduğunu belirlemekte güçlük çekiyorum. Aslına bakılırsa, bu ayarda bir albümü sevmemem için pek bir neden bulunmuyor: Tek ihtiyacım olan biraz kafa berraklığı. Sonra verin reverb'ü, donuk ve uçucu tonları, olsun sana benim için mis gibi atmosferik bir albüm.Herneyse, bu durumda da albümü muadillerinden farklı kılan, kuzey ışıklarının altında yayılarak dağılan vokaller değil. Albümü güzel ve blogda paylaşmaya değer bulmamı sağlayan unsur, bahsi geçen uçucu vokallerin, şarkıları yer yer epik hale getiren güçlü ve orta tempo davul ritmleriyle birliği. Albümde bahsettiğim şeyin gerçekleştiği bir kaç şarkı var -Instantly Loved, Will You Tell Me Then; çok güzel. Memories of Places We've Never Been ise hakiki bir kalp kırıcı.
Hazır gelecek hafta ikinci albümleri çıkıyorken, North Lincoln'ı, kendisini tanımayanlarla tanıştırayım istiyorum. Yürekten, düz ve melodik bira punk'ı yapıyorlar. No Idea Records'ın aktif grupları arasında en tuttuklarımdan biri. Truth Is A Menace, yarısı 1999'dan bu yana kaydettikleri ve bir dolu split kayıt ve EP'de hal-i hazırda yayımlamış oldukları şarkılardan oluşan ilk albümleri. Brian'ın kimi şarkılarda müthiş bassline'lar yarattığını görüyoruz. Benim favorim, albüm kapanışına doğru giren 'Sixes'. Albümün sürpriz yumurtası da Smiths'den Jeane cover'ı. Velhasıl kayıt orta şeker; sözler de yer yer güzel. Yeni albümlerini bekliyorum.
Kökünü 90'ların ilk yarısından alan ve iki binli yılların ilk bir kaç senelik döneminde son nefesini vererek müzik tarihinin dipsiz kuyusuna yollanan bir akımın; orta tempoya düşen hardcore gitarların ikinci nesil emo ile buluşmasından yeşeren bir dalganın son meyvelerinden. Rival Schools'un aynı dönemde çıkan United By Fate'i ile aynı aileden bir kayıt.
Geçenlerde Fat Wreck'e geçtiklerini duymasam, gruptan ve bu albümden haberim olmayacaktı. Bir kaç aydır dinliyorum Suiticide'ı ve şaşırmadan edemiyorum: -prodüksiyonu bu kadar mı güzel olur bir albümün? Double kick trikleriyle bezenmiş bu muhteşem iş, serseri mayın bir arabayla yokuş aşağı itiyor: Suiticide, gerçek bir davul ve bas ziyafeti. 90'lardan kopan melodiler, hız ve teknik biraraya gelmiş. Hell Bent'in ilk otuz saniyesinde thrash şöleni var. Eğlenceli şarkı sözleri, güneşin altında tekila, gençlik rüyası ve Zion'da rastafaray rüzgarı.
boysetsfire'ın sesi Nathan ve gitardan Josh, The Casting Out ismi altında biraraya geldi ve geçtiğimiz senenin ikinci yarısında muhteşem bir albüm çıkardı. BSF'nin işleri ile hiç bir alakası olduğunu söyleyemem; pop punk tınılarından süratli ve sert ritmlerle dolu yakalayıcı gitarlara uzanan oldukça sağlam bir punk albümü olmuş Go Crazy. Gerçi yalnızca Nathan Gray'in sesi bile dinlenebilir kılardı sanırım. Bir deniz kıyısında yahut kuru bir şehrin nemsiz ve ayazlı gecelerinde, aklında o çocuğun kokusu varken, o kızın hatırası beynini yerken dinleyeceğin şarkılar var. Yaz gelmeden dinle; çünkü çekilmez vakitler yaklaşıyor..
