Kayıp Frekans Aralığı

Hrishikesh'in laptop-başı yatak odası elektronikası yumuşak gitar tınılarının üstüne süs olmuş, Aralık akşamlarımı ısıtmış. Dntel yahut Owen sevenlerin bu kaydı da sahiplenmesi gayet olası görünüyor.

Michigan/Amerika'nın güzel gruplarından (işleri No Idea ve Lookout!'tan çıkmıştı) Small Brown Bike'ın ardılı LaSalle, ikinci albümü Pretty World'u geçtiğimiz aylarda, hemşerileri küçük bir label'dan çıkardı. LaSalle'ın sesi, hal-i hazırda SBB ile tanışıklığı olanlara yabancı gelmeyecek türden; nitekim vokal ve davullar aynı elden çıkma. Üzerine; vokaldeki Mike'ın eşi Katy bass'ların başına geçmiş. Tanıtma işini kolaylaştırmak adına Small Brown Bike ile kıyaslayacak olursak, Pretty World'de melodik yanın ağır bastığını söyleyebiliriz. Fakat melodik dediysem de yanlış anlaşılmasın, tıpkı öncülü gibi bu grubun işinde de 'sing-a-long' şeklinde tabir edebileceğimiz chorus kısımları yok ve albümün geneline, Mike'ın önceki grubundaki gibi bulutlu bir hava ve ağır bir tempo hakim. 21st Century gibi albümden kopuk bir şarkı ve Postal Service hissi veren Task Analysis dışında sağlam bir albüm.

Bu sene içinde, satın almış olmaktan dolayı beni en 'tamamlanmış' hissettiren albüm Who Calls So Loud'un bu ilk işi (Meta fetişizmi? Ne yazık ki, sanırım evet..). Plak formatında aldım, içinden CD'si de çıktı, teşekkür ederim.

Funeral Diner ve I Wrote Haikus... elemanlarının gruplarını dağıttıktan sonraki kümeleşmeleri; Funeral Diner'ın çiğliğinin üstüne bir tutam daha karanlık tonlar ilave etmişler. Bu arada şarkıları fazla uzatılmış bulduğumu (5,5-7 dk) eklemeliyim. Yalnız 4.4.4.4. isimli şarkı var ki; ne yapmışsınız yahu diyorum: İkinci yarısında muazzam bir breakdown var ve şarkı ölmek üzere olan birinin son saniyelerinde aklından geçenleri anlatıyor; aah, gerçekten acayip bir eser yaratmışlar ("my chest gets tighter. my jaw locks. is this why my mother prays for me?").

Bu şarkıdan, Assume The Power Focus'a geçişe ise kocaman bir eksi veriyorum. Albüm genelinde şarkı arası geçişler rahatsız edici olabiliyor. Zirvelerden fazla hızlı yuvarlanıyoruz etkisini yaratıyor. Şarkı sözlerinde ise çok fazla bir derinlik ve farklılaşma olmadığını (türün grupları arasında içimize işleyebilen sözler yazan ekiplerin çok az olduğu gerçeğini de hatırlayarak) söylemeliyim. Tüm bunlara rağmen, baştan sona çok ağır bir albüm olmuş demeliyim sanırım. Kurşun gibi saplandı sahiden de.

Mount Eerie
Lost Wisdom
2008

One Man Army'den Jack ve Western Addiction'dan Chicken'ın grubu.

Dead To Me'nin sesi yüreğin tam çekirdeğinden dışarı yayılıyor; Cuban Ballerina beni yaşama bağlayan albümlerden biri. 'Something New' çalarken nabzımı öylesine kuvvetli hissediyorum ki, koltuğumdan fırlayıp zıplayıveriyorum yükseğe -yoksa bir yandan, mideye yuvarladığım günün onuncu bardak kahvesinden mi?

Vokal/Bastaki Chicken'ın hayata geri dönüş albümü aslında bu. Bağımlılıklarından kurtulmanın ertesinde stüdyoya girip kaydediyor Cuban Ballerina'yı. Nasıl da belli. Bu arada bu albüm de bir Alex Newport prodüksiyonu. Herneyse; ikinci albümleri de çıktı çıkacak -eli kulağında. Özlem ve merakla bekliyorum.

Amsterdam'da altı gün geçirdim. Şubat 2008'de şehre yaptığım ilk ziyaretin ardından bu, ikincisi oluyor. Amsterdam'ın müziğiyle kesiştiğim noktalara dair izlenimler:

Het Fort van Sjakoo: Arkadaşlar buraya gidin. Şubat'ta gittiğimde hayran kalmıştım; bu kez hayranlık hislerim katlanarak geri dönüyorum. 1977'den bu yana Jodenbreestraat'taki mekanında varlığını sürdüren bu küçük dükkan sayıları 5-10 arası değişen gönüllü tarafından zor şartlar altında işletiliyor. Mekan, eski bir squat. İsmini de, 17. yüzyılda alçak-ülkelerde yaşamış hırsızın tekinden alıyor ki kendisi hakkında size verebileceğim en ufak bir ekstra bilgim yok.

Kitaplar söz konusu oladuğunda; açıkçası, hiç bir zaman benim yöneldiğim alanlardan biri olmayan anarşizm ve anarko-sendikalizm üzerine yoğunlaşmış olan bir külliyatı barındırıyor. Yine de, işçilerin öz-örgütlenmesi ve ekonomi alanında yeni bir işletmeciler sınıfı yaratmaktan başka bir işe yaramayan 20. yüzyıl sosyalizm deneylerinin tıkanıklıkları gibi konulara dair güzel şeyler var.

Küçücük bir müzik reyonları olmasına rağmen, sevdiğim dokuz-on plak ve bir-kaç CD-albüm buldum. Arcwelder, ...Who Calls So Loud, Please Inform The Captain This Is A Hijack gibi acayip sevdiğim grupların işleri vardı -ve nefis bir toplama olan 'Emo Apocalypse-. Bir dolu da 7'' aldım. İçinde Kontrapunkt, June Paik ve Comadre gibi grupların olduğu 'The Emo Annihilation' toplaması, Fucked Up, Brain Handle gibi grupların kısaçalarları vs. Güzel bir emo-hardcore-crust arşivleri var; dediğim gibi: küçük ama kütlesi baya yoğun.

The Independent Outlet: Vijzelsstraat üzerinde. Şubat'ta şehre ilk gezimi yapmadan önce arkadaşım Alper bahsetmişti. Kafayı yiyebileceğiniz bir yer. Geçen ziyaretimde aç kalma pahasına, tüm paramı bu dükkana yatırmıştım -durum bu sefer de pek farklı olmadı. 1970'lerin ortalarından itibaren, bir şemsiye tanım olarak punk'ın altına yazabileceğimiz, ismi sınırötelerinde de bilinen neredeyse her grubun işini bulabilirsiniz. Az bilinen grupların 7''lerinin olduğu 4-5 sıra da var. Az bilinen dediysem: Citizens Patrol, Direct Control ayarında gruplardan bahsediyorum.

The Minds: Punk rock bar. Spuistraat üzerinde, meydan Spui'ye yakın. Buradan yana şansım hiç yaver gitmedi. Toplam üç kez girdim kapısından içeri; ikisinde saçma sapan şeyler çalıyordu. Gençler, ucuz içki, şanslıysanız güzel müzik. Coffeeshop geyiklerine bulaşmak istemiyorsanız fena yer değil.

Bu arada dostlar; bir kaç grup izleme şansım da oldu. Bahsedeyim..

*The Futureheads'i Melkweg'de izledim. 500+ kişi vardı. Grubu görmek için ölmüyordum fakat bir yerlerde oturacağıma 13€'ya kıyarım, dedim. Futureheads'in 2004'te çıkardıkları ilk albümü, çıktığı zamanlarda bir süre dinlemiş, 'yavan grup bu' demiştim. Tipik bir 2001-sonrası / dur-kalkı bol rock grubu oldukları kanaatine varmıştım. Konserde ilk albümlerinden First Day, Carnival Kids ve Robot'ı çaldılar; başka çaldılarsa da hatırlayamadım. 15 şarkı, vasat bir kitle, gözümde kati suretle vasatı aşamayacak bir müzik. Ha, 'The Beginning of the Twist'in hakkını yemeyim; güzel bir şarkı olmuş.

Bu grubun öncülü Mid Carson July'ı seven bir arkadaşım rica etti; onun ricası üzerine yüklemiş bulunmaktayım bu 2006 mahsulünü.

Albümü iki sene önce ilk kez dinlediğimde aklıma ilk gelen; marş-vari vokal tarzının, gitarın ve temponun Latterman'a ne kadar da benzediğiydi. Açıkçası bahsi geçen rica olmasa, yükleyeceğim bir albüm olmazdı bu. Bir iki 'stand-out' şarkı dışında oldukça yavan bir kayıt. Hepsinden, akılda üç beş şey kalıyor; o kadar.

Kurtuluş Cephesi'nde rastladım.
Şu sözleri geride bıraktığımız 1 Mayıs üzerine/için koparılan tantana ve sosyalist mücadelenin anlamlı bir sınıfsal destekle karşılanmadığı toprakları düşünelim de okuyalım:

"Dar kapsamlı seçim çekişmeleri; şurada burada seçimi kazananların başarıları; iki milletvekili, bir senatör, dört belediye başkanı, halkın üzerine ateş açılarak dağıtılan büyük çapta bir gösteri; bir öncekine göre bir iki oy farkıyla kaybedilen yeni bir seçim; kazanılan bir grev, kaybedilen on grev; bir adım ileri, on adım geri; belli bir kesimde zafer, bir diğerinde on kez bozgun... Sonra birdenbire oyunun kuralları değişir, herşeye yeniden başlamak gerekir...

Böylesine büyük hatalar işlenen ülkelerde, halk hiçbir değeri olmayan eylemler için son derece büyük fedakarlıklar pahasına her yıl alaylarını seferber eder. Bunlar düşman topçusunun ateşine maruz kalan geçici mevzilerdir.

Bu mevzilerin adı, parlamentodur, kanuniliktir, yasal ekonomik grevdir, ücret artışıdır, burjuva anayasasıdır, bir halk kahramanının serbest bırakılmasıdır... Ve işin en kötü tarafı şudur ki, bu mevzileri elde etmek için bile, burjuva devletinin oyun kurallarını kabul etmek ve bu tehlikeli siyasal oyuna katılmak iznini alabilmek için de uslu ve aklı başında insanlar olduğumuzu, hiçbir tehlike arz etmediğimizi; örneğin kışlalara ve trenlere saldırmak, köprüleri uçurmak, katilleri ve işkence uzmanlarını cezalandırmak, dağlara çıkıp ayaklanmak ya da yumruklarımızı sert ve kararlı bir biçimde kaldırarak, Amerika'ya son kurtuluş mücadelesinin kesin müjdesini vermek gibi tehlikeli işlerle bir alış-verişimizin olmadığını ispat etmek lazımdır."

[Ernesto Che Guevara - Latin-Amerika Devriminin Taktik ve Stratejisi]

onlar ki toprakta karınca,
suda balık,
havada kuş kadar
çokturlar;

korkak,
cesur,
cahil,
hakim
ve çocukturlar

ve kahreden
yaratan ki onlardır,
destanımızda yalnız onların maceraları vardır.

onlar ki uyup hainin iğvasına
sancaklarını elden yere düşürürler
ve düşmanı meydanda koyup
kaçarlar evlerine
ve onlar ki bir nice mürtede hançer üşürürler
ve yeşil bir ağaç gibi gülen
ve merasimsiz ağlayan
ve ana avrat küfreden ki onlardır,
destanımızda yalnız onların maceraları vardır.

demir,
kömür
ve şeker
ve kırmızı bakır
ve mensucat
ve sevda ve zülüm ve hayat
ve bilcümle sanayi kollarının
ve gökyüzü
ve sahra
ve mavi okyanus
ve kederli nehir yollarının,
sürülmüş toprağın ve şehirlerin bahtı
bir şafak vakti değişmiş olur,
bir şafak vakti karanlığın kenarından
onlar ağır ellerini toprağa basıp
doğruldukları zaman.

en bilgin aynalara
en renkli şekilleri aksettiren onlardır.
aslında onlar yendi, onlar yenildi.
çok sözler edildi onlara dair
ve onlar için:
zincirlerinden başka kaybedecek şeyleri yoktur,
denildi...

1979-1980 ODTÜ Şenlikleri
1980

download